ZAPOWIEDŹ PATRONATU - LENA M. BIELSKA - ROZDARTE SERCE

Drugi patronat w 2021 roku ukaże się nakładem wydawnictwa Niezwykłego i mowa tu o świetnym debiucie. Lena M. Bielska wkracza w świat autorek i autorów książką pod tytułem "Rozdarte serce" z serii Bellomo. Oczywiście w tej historii nie mogło zabraknąć wątku mafijnego oraz wielu zwrotów akcji, które niejednokrotnie wprawiły mnie w osłupienie. Niebawem opowiem Wam o tej książce więcej, ale już dziś wiem, że Lena to początkująca autorka, ale mam wrażenie, że może namieszać w polskim gronie pisarskim.

„– Nie próbuj mi wmawiać, że robisz to wszystko po to, żeby ludziom żyło się lepiej. – Prychnęła, spoglądając na mnie z wściekłością w oczach. – Jesteś mordercą, Vito. Złym człowiekiem. To, że raz na jakiś czas wpłacisz pieniądze na szpital czy zafundujesz komuś operację, nie wymaże twoich zbrodni”.

Tytuł: Rozdarte serce

Autor: Lena M. Bielska

Wydawnictwo: NieZwykłe

Cykl: Bellomo (tom 1)

Opis wydawcy:

Pięć rodzin mafijnych i prawo, którego nie wolno łamać!

Pierwszy tom słynnej serii „Bellomo”!

Eve poznaje Vita przypadkiem – wpada na niego, przy okazji oblewając się kawą. Nie ma pojęcia, że ten mężczyzna nie jest tylko przystojnym nieznajomym, z którym mogłaby umówić się na randkę. Nic, co dotyczy Vita, nie jest zwyczajne.

Eve jest dla Vita powiewem świeżego powietrza. Nie wie, jaki z niego człowiek, i nie pochodzi z brutalnego świata będącego jego codziennością. Być może to najbardziej go w niej pociąga.

Vito Bellomo z pozoru jest tylko znanym, nowojorskim biznesmenem, właścicielem kilku klubów i firm. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że sprawuje władzę nad największą organizacją przestępczą w Nowym Jorku. Wkrótce mężczyzna wciągnie Eve w krwawą rozgrywkę, w której więcej niż jedno serce zostanie rozdarte.

Fragment:

Oczywiście nie chciał mówić wprost, ale potrafiłem czytać

między wierszami. Jego słowa oznaczały tylko jedno: Zoja miała

zaspokajać mnie seksualnie i nie narzekać.

Kutas.

– Letow, tłumaczyłem ci telefonicznie, że nie szukam żony

– powiedziałem spokojnie, wpatrując się w jego twarz. Zdążył

już poczerwienieć na policzkach. Udało mi się go zdenerwować w mniej niż dwie minuty.

Ustanowiłem nowy rekord. – Ależ Vito – parsknął. – Każdy potrzebuje ułożonej kochanki,

a ja cię zapewniam, że...

– Ani słowa więcej – warknąłem, nachylając się w jego stronę.

Wlepiłem w niego zimne i zarazem stanowcze spojrzenie. – Nie

wiem, jak to u was funkcjonuje w tej waszej, pożal się Boże, marnej podróbce Sprawy 2, 

ale u nas kobiety traktuje się z szacunkiem, a nie jak towar, który można komuś opchnąć za pomoc

w biznesie albo pieniądze. Powiedziałem to już raz, powtórzę

teraz kolejny i tym razem ostatni. Nie szukam żony, a już na

pewno nie jakiejś dwudziestoletniej panny, która nie potrafi się

ubrać stosownie do sytuacji. – Zerknąłem na Zoję.

Miała na twarzy wymalowane skrępowanie. Wróciłem wzrokiem do Letowa.

– Jeśli chcesz prowadzić ze mną interesy, to możemy się spotkać

we dwójkę i wtedy je omówić, ale nie życzę sobie składania pro-

pozycji aranżowanego ślubu z twoją córką, bo nie mam zamiaru

kupować sobie kobiety.

„Mafioso bez kobiety jest jak żołnierz bez karabinu”.